‘Maar ik ben echt geen gay hoor!’
Dat deelde een jongen van 15 jaar gisteren tijdens een begeleiding toen het ging over zijn droom over een jongen uit zijn klas. Kwetsbaar, onzeker en met lichte vertwijfeling van wat dit kan betekenen.
‘Maar ik ben echt geen gay hoor!’. Zijn stem zette overtuiging en verdediging in gecombineerd met lichte afkeur. Tenminste zo interpreteerde ik het. Direct volgde dat hij er niets op tegen heeft. ‘Niks mis mee, hoor.’
Lees meer
Ik ben geen droomexpert, maar je zou kunnen zeggen dat de jongen in de droom een reflectie is van zichzelf. Er is contact met een jonge jongen waar hij aantrekking bij voelde. Vanuit reflectief perspectief is er contact met zijn vrije kind. Er is contact/verbinding met zijn kern.
Maar wat het ook is.. Wellicht is het verlangen en aantrekking. Wat maakt dat we hier zo stellig in ’moeten’ kiezen. Een identificatie met seksualiteit. Ik ben homo. Ik ben hetero. Stelligheid met bewijsdrang als drijfveer. We worden uitgenodigd om naar onszelf te kijken vanuit het oordeel van de ander (wat ergens ons eigen oordeel is).
Hoe kunnen we verlangens als raadgevers/kompas ontvangen? Hoe kunnen we er naar kijken en het liefdevol onderzoeken (inclusief onze weerstand hierop). Zonder besluit. Zonder identificatie. Of het nu gaat over seksualiteit, werk, studie of schaduw.
‘Doe gewoon wat je leuk vindt’. Dat is vaak de uitnodiging. Ervaring leert dat dat niet altijd zo eenvoudig is. Hoe kunnen we de jeugd schaamteloos in onderzoek laten zijn in deze leeftijd waar zoveel te ontdekken valt. Wat zegt jouw oordeel op de ander over jezelf, als vriend/ouder. De begrenzing naar de ander is ook een begrenzing naar jezelf.
0 reacties