Jouw zoon of dochter in de puberteit. Dan is het soms zoeken naar verbinding. Ze zetten zich soms af en dan is alles wat jij vindt per definitie niet oké.
Dat is vermoeiend. Dat is uitdagend. Soms zelfs frustrerend als je bedenkt wat je allemaal doet, hebt gedaan en waartoe je bereid bent. Dat zorgt voor een ongelijke verhouding; ook in discussie. Je vindt dat je kind naar jou moet luisteren. Daar kan je zo druk mee zijn dat je eigenlijk zelf niet meer luistert.
Dit is wat ik terug krijg van jullie kinderen tijdens de begeleiding. ‘Mijn ouders willen dat ik meer deel, maar als ik dat dan een keer doe.. Dan moet er direct van alles of het is ‘ja, maar’. Daar heb ik geen zin meer in!
Lees meer
Waar ben je eigenlijk naar op zoek? Of ben je niet op zoek maar wil je iets vertellen? Als dat zo is, dan is het eigenlijk al een verloren wedstrijd voor de ander. Uw kind heeft geen schijn van kans. U nodigt een aangepast kind uit in plaats van volwassen gedrag.
Wat als je toegeeft dat de ander gelijk heeft. Niet met een ‘maar’ erachter. Niet met een ‘actie’ erachter. Simpelweg: ‘Ja, daar heb je gelijk in’. Punt.
Een van onze basisbehoeftes (Maslov) is gezien worden, gehoord worden, er toe doen, waardering krijgen. Erkenning kan ons motiveren. Het stimuleert. Indien je dat niet krijgt als kind kan je op je honger blijven. De ontwikkeling van jouw eigen voedende stem heeft een langere weg. Het is onvoldoende voor gedaan.
Kijk eens wat er gebeurt. Het is het proberen waard. Wees een bewust van hoe vaak jjj er tegen in gaat of dat je vindt dat je kind er anders mee om had moeten gaan. Hoe lief ben je eigen voor jezelf? Waarin erken jij jezelf (zo binnen, zo buiten)?
Kijk waar jij jouw kind kan erkennen. Erkennen is uiteraard breder dan gelijk geven. Wat als dit al effect heeft op meer verbinding: ‘Ja, daar heb je gelijk in’.
0 reacties