‘Als je de toekomst hebt bereikt, heeft het zijn grens al verlegd’.
Wat mij opvalt tijdens de begeleiding van jongeren is dat onze dromen vaak gaan over geld/materie. Financieel onafhankelijk is vaak het doel; want dan hoef je niets meer te doen en dan kan je alles.
Het is een mindfuck. Ga eerst eens na of je momenteel al gebruik maakt van jouw talenten en de (keuze)vrijheid. Kan je dankbaar zijn voor de ruimte die er is. Kan je dankbaar zijn voor de mogelijkheden die je gegund zijn. Kan je terug naar het moment; naar DIT moment in jouw leven.
Lees meer
Als dan. We laten geluk afhangen van prestatie of een bezit in de toekomst. Als ik dat heb of daar ben, dan pas… Het is een illusie en een paradox. Hoe meer je deze spier traint, hoe kleiner de kans dat je geluk kan ervaren in het moment. Je bent er namelijk nooit. Als je de toekomst hebt bereikt, heeft het zijn grens al verlegd.
Hoe kan DOEN en WERK weer een positieve associatie krijgen? Mijn overtuiging is dat mensen niet blij worden van niet-doen. Daar is overigens soms niet-doen/rust voor nodig. Maar dan als middel, als contemplatie, niet als doel.
We willen er toe doen. We willen bijdragen. Hoe kan je dankbaar zijn voor het werk wat je nu doet? Wat wil je DOEN of wat ga je DOEN als je het niet weet.
Misschien wel (even) niets.
0 reacties